COVID-19 PANDEMIC PINCHES مالی خانواده های کم درآمد و متوسط آمریکا

خانواده های با درآمد متوسط تقریباً یک در پنج سال گزارش دریافت مزایای بیکاری در سال 2020

خانواده های با درآمد متوسط تقریباً یک در پنج سال گزارش دریافت مزایای بیکاری در سال 2020

(Paul Hennessy/Nurphoto از طریق Getty Images)

این گزارش داده های مربوط به مکمل های اجتماعی و اقتصادی سالانه (ASEC) از بررسی جمعیت فعلی (CPS) را برای بررسی اثرات همه گیر کروناویروس بر بهزیستی مالی خانوارهای آمریکایی در طبقه متوسط و در ردیف های با درآمد پایین و بالا تجزیه و تحلیل می کند. بشرآخرین داده های نظرسنجی موجود ، از مارس 2021 ، درآمد خانوار و تجربه کار بزرگسالان در سال 2020 ، سال اول همه گیر را ثبت می کند.

CPS منبع رسمی دولت ایالات متحده برای برآورد ماهانه بیکاری است و ASEC که در ماه مارس هر سال انجام می شود ، منبع رسمی تخمین های درآمد و فقر آن است. در این گزارش ، پرونده های ASEC نیز از یک سال به سال دیگر مطابقت داشتند تا حرکت سالانه بزرگسالان را در سطح درآمد در طی دوره 2000 تا 2021 بررسی کنند.

شیوع COVID-19 بر تلاشهای جمع آوری داده ها توسط دولت ایالات متحده در نظرسنجی های خود تأثیر گذاشته و باعث محدودیت جمع آوری داده های حضوری و تأثیرگذاری بر میزان پاسخ می شود. این امکان وجود دارد که برخی از اقدامات نتایج اقتصادی و نحوه تغییر آنها در گروه های جمعیتی تحت تأثیر این تغییرات در جمع آوری داده ها قرار بگیرند. این گزارش از وزنهای به روز شده منتشر شده توسط دفتر سرشماری برای اصلاح عدم پاسخ در سال های 2019 ، 2020 و 2021 استفاده می کند.

خانواده های "با درآمد متوسط" به عنوان کسانی که درآمدی دارند که دو سوم برای دو برابر درآمد متوسط خانوار ایالات متحده ، پس از تعدیل درآمد برای اندازه خانوار تعریف می شوند. برای یک خانواده سه نفره ، دامنه درآمد متوسط حدود 52،000 تا 156،000 دلار در سال 2020 (در سال 2020 دلار) بود. خانوارهای کم درآمد درآمدی کمتر از دو سوم میانه دارند و خانوارهای با درآمد بالا درآمدی دارند که بیش از دو برابر میانه است.

مگر در مواردی که ذکر نشده باشد ، درآمدها برای اندازه خانه تنظیم شده و مقیاس بندی می شود تا اندازه خانه سه را منعکس کند. بزرگسالان بر اساس درآمد خانوار خود در سال تقویم قبل از سال بررسی ، در رده های درآمد قرار می گیرند. بنابراین ، داده های درآمد موجود در این گزارش به دوره 1970-2020 اشاره دارد و داده های جمعیتی از همان نظرسنجی ها به دوره 1971-2021 اشاره دارد.

اصطلاحات "طبقه متوسط" و "درآمد متوسط" در این گزارش به صورت متقابل استفاده می شود ، مانند اصطلاحات "خانوارها" و "خانواده ها". تخمین های ارائه شده مربوط به خانوارها و بزرگسالان ساکن در خانوارها است.

بزرگسالان سفید ، سیاه و آسیایی شامل کسانی هستند که فقط یک مسابقه را گزارش می کنند و اسپانیایی نیستند. اسپانیایی ها از هر نژاد هستند. آسیایی ها شامل بومی هاوایی و سایر جزایر اقیانوس آرام هستند. سایر گروه های نژادی و قومی در کل جمع می شوند اما به طور جداگانه نشان داده نمی شوند.

مشکلات مالی ناشی از رکود اقتصادی COVID-19 در ایالات متحده بیشتر توسط خانواده های با درآمد متوسط و متوسط تحمل شد. از سال 2019 تا 2020 ، درآمد متوسط خانوارهای با درآمد پایین 3. 0 ٪ و درآمد متوسط خانوارهای با درآمد متوسط با 2. 1 درصد کاهش یافت. در مقابل ، براساس تجزیه و تحلیل جدید مرکز تحقیقات پیو از داده های دولت ، درآمد متوسط خانوارهای با درآمد بالا در سال 2020 تقریباً مشابه سال 2019 بود.

بازپرداخت مالی خانواده های با درآمد پایین و متوسط در طول این همه گیر ، وارونگی قابل توجهی از تجربیات اخیر آنها نشان می دهد. از سال 2010 تا 2019 ، پس از پایان رکود اقتصادی بزرگ ، درآمد متوسط خانوارها در کلیه رده های درآمد با همان سرعت افزایش یافته است-میانگین سالانه 1. 8 ٪ برای خانواده های با درآمد پایین ، 1. 6 ٪ برای خانواده های با درآمد متوسطو 1. 9 ٪ برای خانواده های با درآمد بالا ، پس از تنظیم تورم.

تغییر طولانی مدت در توزیع درآمد خانوار ایالات متحده به سمت خانواده های با درآمد بالا در طول همه گیر Coronavirus در مسیر باقی ماند. سهم درآمد کل خانوار ایالات متحده که توسط خانواده های با درآمد بالا در سال 2020 به 50 ٪ رسیده است ، از 46 ٪ در سال 2010 به 50 ٪ رسیده است. سهم خانواده های با درآمد متوسط از 45 ٪ به 42 ٪ در مدت مشابه کاهش یافته است. سهمی که توسط خانواده های کم درآمد برگزار می شود نیز از 9 ٪ به 8 ٪ کاهش یافته است.

روند درآمد منعکس کننده درجات مختلفی است که بزرگسالان در خانوارهای با درآمد پایین، متوسط و بالا در برابر آشفتگی بازار کار در رکود COVID-19 آسیب پذیر بودند. در سال 2020، حدود سه نفر از هر 10 بزرگسال کم درآمد (28. 2٪) حداقل در برخی مواقع در طول سال بیکاری را تجربه کردند. به همین ترتیب، 13. 8 درصد از بزرگسالان با درآمد متوسط و 7. 8 درصد از بزرگسالان با درآمد بالا حداقل یک دوره بیکاری در سال 2020 داشتند. در میان بزرگسالان به طور کلی، این نرخ به 15. 0 درصد رسید. این نرخ که به عنوان «نرخ بیکاری سابقه کار» شناخته می‌شود، تعداد بزرگسالانی است که حداقل برخی از اوقات در طول یک سال بیکاری را تجربه کرده‌اند، به نسبت کل بزرگسالانی که در آن سال کار می‌کردند یا به دنبال کار می‌گشتند. 1

در نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو که در ژانویه 2021 انجام شد، حدود یک سوم بزرگسالان کم درآمد (31٪) گفتند که وضعیت خانواده آنها در سال گذشته بدتر شده است، در مقایسه با 18٪ بزرگسالان با درآمد متوسط و 11٪ از افراد با درآمد بالا. بزرگسالاندر همان زمان، حدود نیمی از بزرگسالان کم درآمد (49٪) گفتند که آنها یا یکی از افراد خانواده خود از زمان شیوع ویروس کرونا در فوریه 2020 از دست دادن شغل یا دستمزد را تجربه کرده اند، و همچنین 45٪ از بزرگسالان با درآمد متوسط. سهم در میان بزرگسالان با درآمد بالا (33٪) نیز قابل توجه بود، اما به طور قابل توجهی کمتر.

رکود کووید-19 که از فوریه 2020 تا آوریل 2020 ادامه داشت، کوتاه ترین رکود ثبت شده در تاریخ است. اما اثرات آن تیز بود. بیکاری به بالاترین حد خود رسید و تولید ملی، همانطور که با تولید ناخالص داخلی (GDP) اندازه گیری شد، در سال 2020 کاهش یافت. اگرچه اشتغال و تولید ملی از سال 2020 تا حد زیادی بهبود یافته است، نگرانی های جدیدی در مورد تورم ظاهر شده است.

این گزارش با مقایسه با دوران رکود بزرگ، بر تأثیر همه‌گیری بر رفاه مالی خانوارهای رده‌های درآمدی پایین، متوسط و بالا تمرکز دارد. این تجزیه و تحلیل بر مکمل سالانه اجتماعی و اقتصادی (ASEC) بررسی جمعیت فعلی (CPS) که توسط اداره سرشماری ایالات متحده در ماه مارس هر سال انجام می شود، متکی است. آخرین داده‌های نظرسنجی موجود، از مارس 2021، درآمد خانوار و تجربه کار بزرگسالان را در سال 2020، اولین سال همه‌گیری، ثبت می‌کند. یک تحلیل مرتبط تغییرات در وضعیت اقتصادی طبقه متوسط آمریکا را از منظر تاریخی بررسی می‌کند، از جمله اینکه چگونه توزیع گروه‌های جمعیتی مختلف در سه سطح درآمدی از سال 1971 تا 2021 تغییر کرده است.

متوسط درآمد یا طبقه متوسط کیست؟

در این تجزیه و تحلیل ، بزرگسالان "با درآمد متوسط" در سال 2021 کسانی هستند که درآمد سالانه خانوار دارند که دو سوم درآمد ملی ملی را در سال 2020 دو برابر می کردند ، حدود 52،000 تا 156،000 دلار در سال 2020 دلار برای یک خانواده سه نفری. بزرگسالان "کم درآمد" درآمد خانگی کمتر از 52000 دلار دارند و بزرگسالان "با درآمد بالا" درآمد خانوار بیشتر از 156،000 دلار دارند.

درآمدی که درآمدهای متوسط است ، از نظر اندازه خانوار متفاوت است ، در حالی که خانوارهای کوچکتر برای حمایت از همان شیوه زندگی به عنوان خانوارهای بزرگتر نیاز به کمتر دارند. مرزهای رده های درآمد نیز در طول سالها با تغییر در درآمد متوسط ملی متفاوت است.

اصطلاحات "درآمد متوسط" و "طبقه متوسط" در این گزارش به دلیل نمایشگاه به طور متناوب استفاده می شود. اما طبقه متوسط بودن می تواند به بیش از درآمد ، اعم از سطح آموزش ، نوع حرفه ، امنیت اقتصادی ، مالکیت خانه یا ارزشهای اجتماعی و سیاسی شخص اشاره کند. کلاس همچنین می تواند به سادگی یک موضوع شناسایی خود باشد.

خانوارهای ایالات متحده در دوران همه گیر در پاشنه های رشد قوی در درآمد خود وارد دوران همه گیر شدند

در سال 2019 ، درست قبل از شروع بیماری همه گیر ، درآمد خانوارهای آمریکایی به طور قابل توجهی بالاتر از آنچه در سال 2010 بود ، بود. در کل در بین خانوارها ، درآمد متوسط از 68،004 دلار در سال 2010 به 79475 دلار در سال 2019 افزایش یافته است ، سود 17 ٪. در تضاد شدید با وارونگی که از سال 2001 تا 2010 تجربه شده بود ، دوره ای که شامل رکود اقتصادی بزرگ است ، هنگامی که درآمد 5 ٪ کاهش یافته بود. رشد از سال 2010 تا 2019 نیز بیشتر از رشد دیده شده در هر دهه از سال 1970 بود. اما این همه گیر در برخی از سودها می خورد و باعث می شود درآمد متوسط در سال 2020 به 77. 951 دلار سقوط کند ، یک سال از دست دادن 2 ٪ 2 ٪بشر

برای خانوارهای طبقه متوسط ، درآمد متوسط 15 ٪ افزایش یافته است ، از 79. 838 دلار در سال 2010 به 92. 042 دلار در سال 2019درآمد از 26،371 دلار در سال 2010 به 30،877 دلار در سال 2019 ، 17 ٪ افزایش یافته و سپس در سال 2020 به 29. 963 دلار سقوط کرد.

امور مالی خانوارهای با درآمد بالا در سال اول این بیماری همه گیر نسبتاً ناخوشایند باقی مانده است. درآمد متوسط آنها در سال 2020 (219. 572 دلار) از نظر آماری هیچ تفاوتی با آنچه در سال 2019 (220،783 دلار) بود ، نبود و حدود 18 ٪ بیشتر از سال 2010 بود.

در نتیجه این روند ، شکاف درآمد بین درآمد بالا و سایر خانوارها نسبت به سال 2010 تا 2020 کمی گسترده تر شده است. درآمد متوسط خانوارهای با درآمد بالا 7. 0 برابر بیشتر از درآمد متوسط خانوارهای با درآمد پایین در سال 2010 بوده است. این نسبت در سال 2020 به 7. 3 افزایش یافته است. نسبت درآمد متوسط خانوارهای با درآمد بالا به درآمد متوسط خانوارهای با درآمد متوسط از 2. 3 در سال 2010 به 2. 4 در سال 2020 رسیده است.

بیمه بیکاری منبع قابل توجهی از درآمد برای خانوارهای دارای از دست دادن کار در طول بیماری همه گیر و رکود بزرگ بود

علیرغم سنبله تاریخی بیکاری در زمان رکود اقتصادی COVID-19 ، تجربیات بیکاری کارگران در طول سال 2020 شباهت های بسیاری با تجربیات خود در رکود بزرگ ، که از دسامبر 2007 تا ژوئن 2009 به طول انجامید ، اما بیکاری را تا سال 2010 افزایش داد.

در بین بزرگسالان به طور کلی ، میزان بیکاری در تجربه کار در سال 2020 (15. 0 ٪) تقریباً مشابه سال 2010 (15. 2 ٪) بود ، فقط پس از پایان رکود بزرگ. اما برخورد با بیکاری در سطح درآمد متفاوت بود. میزان بیکاری در تجربه کار برای بزرگسالان با درآمد پایین در سال 2020 (28. 2 ٪) تا حدودی کمتر از سال 2010 (32. 5 ٪) بود. در همین حال ، بزرگسالان با درآمد متوسط (8 /13 ٪) و بزرگسالان با درآمد بالا (7. 8 ٪) در سال 2020 نسبت به سال 2010 ، هنگامی که آنها به ترتیب 12. 8 ٪ و 6. 6 ٪ ایستادند ، میزان بیکاری در تجربه کار را کمی بالاتر دیدند.

علیرغم حس دژکا که از نرخ بیکاری در تجربه کار برانگیخته شده است ، سهم خانوارهایی که گزارش دریافت بیمه بیکاری را در سال 2020 (15. 4 ٪) نسبت به سال 2010 (9. 6 ٪) بسیار بیشتر داشتند. دلیل اصلی این امر ، گسترش واجد شرایط بودن مزایای بیمه بیکاری در این بیماری همه گیر بود. کارگران معمولاً واجد شرایط این مزایا نیستند ، مانند کارگران خود اشتغالی و پیمانکاران مستقل ، در سال 2020 اجازه دریافت مزایا را داشتند.

گسترش مزایای بیمه بیکاری به خانواده ها در تمام ردیف های درآمد کمک کرده است. تقریباً یک در پنج خانواده طبقه متوسط (18. 0 ٪) از دریافت این مزایا در سال 2020 خبر دادند ، در مقایسه با 13. 0 ٪ خانوارهای با درآمد پایین و 13. 1 ٪ از خانوارهای با درآمد بالا. این نرخ ها برای خانواده های موجود در همه رده های درآمد بالاتر از سال 2010 بود. به عنوان مثال ، فقط در حدود یک در ده خانوار با درآمد متوسط (10. 7 ٪) در سال 2010 مزایای بیکاری دریافت کردند.

سهم نسبتاً کمی از خانوارهای کم درآمد که در سال 2020 مزایای بیکاری را دریافت می کنند ، با وجود نرخ بیکاری با تجربه بالاتر ، بخشی از این واقعیت را نشان می دهد که بزرگسالان با درآمد پایین کمتر در نیروی کار هستند. در مارس 2020 ، میزان مشارکت نیروی کار در بزرگسالان با درآمد پایین 42. 4 ٪ بود ، در مقایسه با 69. 1 ٪ در بین بزرگسالان با درآمد متوسط و در بین بزرگسالان با درآمد بالا 8 /78 ٪. بزرگسالان با درآمد پایین نیز به احتمال زیاد متولد خارجی هستند که ممکن است بر صلاحیت تأثیر بگذارد ، و شواهد نشان می دهد که مزایای بیکاری ممکن است به همه افراد واجد شرایط نرسد.

برای بزرگسالانی که حداقل برخی از بیکاری ها را تجربه کرده اند ، پرداخت بیمه بیکاری منبع ارزشمندی برای کمک مالی در دوران همه گیر و رکود اقتصادی بزرگ بود. در سال 2020 ، این پرداخت ها 29. 5 ٪ از درآمد کل خانوارهای با درآمد پایین که مزایای آن را دریافت کرده بودند ، حتی کمتر از سال 2010 بود. پرداخت های بیمه بیکاری نیز 12. 4 ٪ از درآمد کل خانوارهای با درآمد متوسط را به خود اختصاص داده است. مانند سال 2010 ، و 4. 6 ٪ از درآمد کل خانوارهای با درآمد بالا که مزایا را دریافت می کنند ، کمتر از سال 2010.

لازم به ذکر است که اعتماد به مزایای بیمه بیکاری ممکن است در بررسی جمعیت فعلی ، داده های منبع برای این تجزیه و تحلیل گزارش شود. تحقیقات مبتنی بر درآمد شخصی و داده های مزایای IRS نشان می دهد که مزایای بیمه بیکاری بیشتر از درآمد شخصی از دست رفته کارگران کم درآمد در سال 2020 را جایگزین می کند تا در زمان رکود بزرگ. صرف نظر از ارزش دقیق این مزایا ، بدیهی است که کاهش تخمین زده شده در درآمد متوسط خانوارهای با درآمد متوسط و متوسط در سال 2020 ممکن است در غیاب آنها حتی بیشتر باشد.

پرداخت تأثیر اقتصادی Coronavirus به خانوارهای آمریکایی در سال 2020

مزایای بیمه بیکاری تنها منبع تسکین مالی برای خانواده های ایالات متحده در هنگام رکود اقتصادی در همه گیر Covid-19 نبود. در میان بسیاری از مقررات آن ، قانون CARES در سال 2020 دو دور از پرداخت تأثیر اقتصادی به خانوارهای ایالات متحده ، هر دو در قالب اعتبارات مالیاتی قابل استرداد ایجاد کرد. این اعتبارات مالیاتی ، مبلغ حدود 400 میلیارد دلار کمک مالی مستقیم ، با کاهش نرخ فقر ایالات متحده در سال 2020 اعتبار دارد.

براساس طراحی، پرداخت‌های تأثیر اقتصادی به سمت خانواده‌های با درآمد پایین و متوسط هدایت می‌شد. در CPS ASEC 2021، حدود 97 درصد از خانوارهای کم درآمد، 100 درصد از خانوارهای با درآمد متوسط و 53 درصد از خانوارهای با درآمد بالا گزارش کردند که در سال 2020 پرداخت های تأثیر اقتصادی دریافت کرده اند. در میان خانوارهایی که اعتبار مالیاتی دریافت می کنند، این پرداخت ها نشان داده شده است. 13. 9 درصد از کل درآمد خانوارهای کم درآمد، 4. 6 درصد از کل درآمد خانوارهای با درآمد متوسط و 1. 3 درصد از کل درآمد خانوارهای با درآمد بالا.

میزان پرداختی که هر خانوار در سال 2020 دریافت کرده است، همانطور که در CPS ASEC 2021 ثبت شده است، توسط اداره سرشماری بر اساس مدل مالیاتی آنها برآورد شده است. پرداخت هایی که به عنوان اعتبار مالیاتی پرداخت می شود، درآمد قابل تصرف (پس از کسر مالیات) خانوارها را افزایش می دهد، اما بر درآمد ناخالص (قبل از مالیات) خانوارها، معیار درآمد استفاده شده در این گزارش، تأثیری نمی گذارد.

آمریکایی ها در طول همه گیری همه گیر از سطوح درآمدی عبور کردند، اما تقریباً به همان میزان گذشته

علیرغم بادهای معکوس اقتصادی ناشی از رکود کووید-19، سهم بزرگسالان آمریکایی که در خانواده‌های با درآمد پایین، متوسط و بالا زندگی می‌کردند، در همه‌گیری بدون تغییر باقی ماند. در سال 2021، حدود 50 درصد از بزرگسالان در خانواده های با درآمد متوسط، 29 درصد در خانواده های کم درآمد و 21 درصد در خانواده های با درآمد بالا زندگی می کردند. در سال 2020، 51 درصد از طبقه متوسط، 29 درصد از درآمد پایین تر و 21 درصد از درآمد بالا بودند.(سهم جمعیت برای سال‌های 2020 و 2021 به ترتیب بر اساس درآمد خانوار در سال‌های 2019 و 2020 است. ممکن است به دلیل گرد کردن، سهام به 100 درصد اضافه نشود.)

اما ثبات در سهام بزرگسالان آمریکایی در سه رده درآمدی، درجه نسبتاً انحرافی را در افرادی که از سالی به سال دیگر درآمدهای پایین تر، متوسط یا بالاتر دارند، پنهان می کند. تحرکات در سطوح درآمدی ناشی از تغییرات در درآمد خانوارها از یک سال به سال دیگر است. این تغییرات می تواند اساسی باشد، شاید در نتیجه از دست دادن یا به دست آوردن شغل، یا به دلیل رویدادهای چرخه زندگی، مانند بازنشستگی، ازدواج، طلاق، یا مرگ در خانواده باشد. از این نظر، سال اول همه‌گیری هیچ تفاوتی با سال‌های دیگر در دو دهه گذشته نداشت.

در میان بزرگسالانی که در سال 2020 در طبقه متوسط بودند، حدود 68 درصد در سال 2021 در طبقه متوسط باقی ماندند. 16 درصد دیگر در سال 2021 به طبقه با درآمد بالا رفتند و 16 درصد به طبقه کم درآمد سقوط کردند. این تغییرات از نظر بزرگی مشابه آنهایی بودند که از سال 2000 تاکنون غالب شده اند (در این مورد در زیر بیشتر ببینید).

به همین ترتیب ، در بین بزرگسالانی که در سال 2020 در رده بالایی قرار داشتند ، حدود 64 ٪ این وضعیت را در سال 2021 نگه داشتند. ردیف تا سال 2021. در بین بزرگسالانی که در سال 2020 در رده پایین با درآمد پایین قرار داشتند ، تقریباً یک سوم (32 ٪) به طبقه متوسط و 4 ٪ در رده های بالایی با درآمد بالا رفته بودند.

بزرگسالانی که در سال 2020 از طبقه متوسط به سطح متوسط درآمد در سال 2021 منتقل شدند ، 68 ٪ در درآمد خانوار خود را در میانه مشاهده کردند. از طرف دیگر ، بزرگسالان طبقه متوسط که از سال 2020 تا 2021 به سطح پایین با درآمد پایین حرکت می کردند ، از دست دادن 52 ٪ در درآمد خانوار خود را تجربه کردند. به همین ترتیب تغییرات زیادی در درآمد ، تجربیات بزرگسالان با درآمد پایین را که به طبقه متوسط و بزرگسالان با درآمد بالا که به وسط حرکت می کردند ، نشان می داد.

بزرگی تغییرات در درآمد تجربه شده توسط بزرگسالان که از بین رده های درآمد عبور می کنند ، برخلاف آنچه در گذشته دیده می شود نیست. محققان دیگر اخیراً با استفاده از داده های IRS ، مسئله نوسانات درآمد را بررسی کرده اند. آنها دریافتند که ، از سال 2004 تا 2020 ، حدود 30 ٪ از کارگران کاهش درآمد بیش از 10 ٪ از یک سال به سال دیگر را تجربه کرده اند و 30 ٪ دیگر از کارگران شاهد افزایش بیش از 10 ٪ بودند. این سهام در طی دوره 16 ساله کمی متفاوت بود. در واقع ، این الگوی در نوسانات درآمد برای چندین دهه غالب شده است.

مطابق با الگوی نوسانات درآمد ، نرخی که در آن بزرگسالان از یک سال به سال دیگر در سطح درآمد حرکت می کنند ، یا باقی می مانند ، از سال 2000 تنها به طرز متوسطی تغییر کرده است ، اولین سال مورد بررسی در این تجزیه و تحلیل. حدود هفت در ده بزرگسال (74 ٪) که در سال 2000 در طبقه متوسط بودند ، در سال 2001 هنوز در طبقه متوسط بودند. سهام کمی پایین بزرگسالان پس از رکود بزرگ ، در حدود 72 ٪ از سال 2010 جای خود را در طبقه متوسط حفظ کردند. تا سال 2011 و در سال اول بیماری همه گیر ، حدود 68 ٪ از سال 2020 تا 2021.

سهام بزرگسالان با درآمد متوسط که به سمت سطح بالایی با درآمد بالا حرکت می کنند ، در طی این سه جفت سال ، از 12 ٪ در طول 2000 تا 2001 ، از سال 2010 تا 2011 به 13 ٪ و سپس به 16 ٪ از 2020 تا 2021 رسید. سهم بزرگسالان با درآمد متوسط که به سمت سطح پایین با درآمد پایین حرکت می کنند ، از 14 ٪ در طول 2000 تا 2001 تا 16 ٪ از 2020 تا 2021 نیز به هم پیوسته اند.

میزان احتباس در ردیف های با درآمد پایین و با درآمد بالا نیز از سال 2000 کمی تغییر کرده است. از 64 ٪ به 68 ٪ از بزرگسالان با درآمد پایین تر از سال 2000 تا 2001 ، 2010 تا 2011 یا 2020 تا 2021 در آن ردیف باقی مانده است و از 63٪ تا 65 ٪ از بزرگسالان با درآمد بالا در این سالها قرار گرفتند. برای هر دو گروه از بزرگسالان ، بیشتر حرکت یا یک رده بالا ، از کم درآمد تا متوسط یا یک ردیف پایین ، از درآمد بالا تا متوسط بود.

درجه ای که بزرگسالان از سال 2000 از سال 2000 به بالا یا پایین نردبان درآمده اند ، در برخی موارد در برخی از گروه های جمعیتی متفاوت است. در میان کسانی که در رده های متوسط با درآمد متوسط قرار دارند ، بزرگسالان سفید پوست و آسیایی بیشتر از بزرگسالان سیاه و اسپانیایی بودند که در سال آینده به سطح با درآمد بالا حرکت کنند. بزرگسالان با سطح تحصیلات بالاتری کمتر از سطح با درآمد بالا پایین می آمدند و احتمالاً از یک سال به سال دیگر از سطح با درآمد متوسط بالا می روند.

سهم بزرگسالان در طبقه متوسط از زمان رکود بزرگ بدون تغییر است

سهم بزرگسالان آمریکایی در طبقه متوسط- بدون تغییر در همه گیر- از زمان رکود بزرگ نیز در حدود 50 ٪ در هر دو سال 2011 و 2021 تغییر نکرده است. به ترتیب 29 ٪ و حدود 21 ٪. 2

با این حال ، سهم در طبقه متوسط از سال 2001 تا 2011 کاهش یافته است ، از 54 ٪ به 51 ٪. در همین مدت ، سهم در سطح با درآمد بالا از 18 ٪ به 20 ٪ افزایش یافته بود. یک گزارش همراهی از منظر تاریخی به این موضوع می پردازد ، از جمله اینکه چگونه گروه های مختلف جمعیتی از سال 1971 تا 2021 در سه ردیف درآمد تغییر کرده اند.